ایستگاه آخر
مرا سفر به کجا می برد...ایستگاه آخر
مرا سفر به کجا می برد...هر ترم موقع امتحانات و شب امتحان که می رسه با خودم می گم که این دیگه ترم آخره که این بلا سرم میاد و از ترم دیگه از همون اول ترم درس ها رو می خونم و از این جور حرف ها... ولی باز همون آش و همون کاسه و همون نامه های عاشقانه و فدایت شوم برای استادها 
ولی ترم آخری دیگه نمیشه ریسک کرد و به این نامه ها اعتماد کرد. این چند روزه لا به لای فرجه های امتحان از این شهر به اون شهر دنبال استادها و نمره می گردم 
تولد ٬ زندگی ٬ مرگ
این چند روزه خیلی فکر می کنم، به تولد، به مرگ، به زندگی... وقتی خبر فوت کسی رو می شنوم یه لحظه بدنم خشک میشه. نمی دونم چرا ، شاید ...
خدایا! کمکم کن. کمکم کن تا بنده ی خوبی برات باشم.
می دونم... می دونم...
خیلی بدی کردم
خیلی خطا کردم
خیلی... ولی کمکم کن، تنهام نذار ...
* * * * *
وبلاگی رو دیدم که نویسنده وبلاگ (مرحوم سحر رومی) به تازگی در طی یک تصادف فوت کرده و به دیار حق شتافته.
به خانواده محترم و همسر گرامی مرحومه سرکار خانم سحر رومی تسلیت عرض نموده و از خداوند بزرگ برای آنها طلب صبر و آرامش رو دارم.
مرا چه به تنهایی و سکوت؟
نقاشی می کشم .
دنیای وارونه ام را ،
از اینجا تا بی انتهایی تو .
رنگ در طرح .
بوسه ای بر باد .
درختی در آغوش خاک .
آسمانی بی ماه .
طبیعتی برهنه
و من ،
چشمانم حکایت ها دارد...
مرا چه به تنهایی و سکوت ؟
زندگی باید .
مرا ورق می زنی
می گذرم
از تو
از برگ های باران خورده
از دوست داشتن
....
ورق می خورم.
تکراری دوباره
کتاب هایی از جنس خاک
سکوت زمین ....
تن خسته من سال هاست بوی غم می دهد .
این بار فصل دوباره ای در راه است
چیزی برای عیدی ندارم....
بهارم تقدیم تو باد .
............................................................................................. مرحوم سحر رومی
بالاخره تمام شد... چهار سال هم عمر کمی نیست ولی خیلی زود گذشت٬ خیلی زودتر از اونی که فکرش رو می کردم...
امروز - در واقع الان دیگه میشه دیروز - آخرین روزی بود که سر کلاس درس به عنوان دانشجو نشستم. امتحانات هم که تمام بشه این عنوان دانشجو هم تمام...!
---------------------------------------------------------------------------------
قدم زدن در جنگل ،
دراز کشیدن بر سبزه ها ،
کنار دریاچه و کوهستانی نشستن ،
گله ای گوسفند را تماشا کردن ،
و با سگی سخن گفتن !
به صدای آتش بخاری گوش دادن ،
با انسان هایی که دوستشان داری
روزها را رج کردن !
آزادی تجربه شده ،
آزادی دوست داشتنی . . .
................................................... مارگوت بیکل
« در آغاز هیچ نبود ،
کلمه بود و آن کلمه خدا بود »
و کلمه بی زبانی که بخواندش ،
و بی اندیشه ای که بداندش ،
چگونه می تواند بود ؟
و خدا یکی بود و جز خدا هیچ نبود ،
و با نبودن چگونه می توان بودن ؟
خدا بود و با او عدم ،
و عدم گوش نداشت .
حرفهائی هست برای گفتن ،
که اگر گوشی نبود ، نمی گوییم
و حرفهائی هست برای نگفتن ،
حرفهائی که هرگز سر به ابتذال گفتن فرود نمی آورند ،
حرفهای شگفت ، زیبا و اهورائی همین هایند ،
و سرمایه ماورائی هر کسی به اندازه حرفهائی است که برای نگفتن دارد ...
.....................................................................................................شاندل
* * * * * * *
نشد... یعنی نتونستم
نمی خواستم دیگه سراغ وبلاگ نویسی بیام. احساس می کنم یه جور اعتیاد شدید به اینترنت و وبلاگ و وب گردی پیدا کردمه و این بهم ضربه می زد.
تصمیم به ترک گرفتم که نشد !
برگشتم ولی شاید کم رنگ تر قبل...