دسـت مـرا بگیــر،
کــه بــاغ نگــاه تــو
چــندان شکــوفــه ریــخت کــه هــوش از ســرم ربــود!
مــن جـاودانــم،
کــه پــرستـوی بــوســه ات
بــر روی مــن دری ز بهــشت خـدا گشــود!
امـا چـه مـی کـنی
دلی را،
کـه در بهـشت خـدا هـم
غـریـب بــود؟!
---------------------------------
فریدون مشیری