" گوستاو فلوبر " میگه:

آنهایی که از عشق های ناکام مانده شان، از مرگ عزیزان و از خاطرات شنیدنی شان حرف می زنند؛

از جور زمانه و غم بشریت می گویند؛

در مهتاب گریه می کنند؛

در حضور بچه ها از شدت مهربانی دیوانه می شوند؛

در غروب آفتاب عمیق می شوند و با دیدن وسعت دریا حالت تفکر آمیزی به خود می گیرند

همه از یک قماشند،

دلقکند! ... دلقک!