وقتی گفتم : « دوستت می دارم ! »
می دانستم که الفبای تازه را اختراع می کنم ،
به شهری که در آن
هیچ کس خواندن نمی داند !
شعر می خوانم ،
در سالنی متروک
و شرابم را در جام کسانی می ریزم
که یارای نوشیدنشان نیست !
« نزار قبانی »